Dwie metody rekonstrukcji układów FPGA

Technologię dynamicznej rekonfiguracji FPGA można podzielić na dwa typy w zależności od różnych struktur wewnątrz układu FPGA, a mianowicie dynamiczną rekonfigurację globalną i dynamiczną rekonfigurację lokalną. Dynamiczna globalna rekonfiguracja oznacza, że ​​komputer host ładuje nowy plik konfiguracyjny do układu FPGA, a ten plik konfiguracyjny zawiera wszystkie zasoby całego układu FPGA zaangażowane w nowe wymagania zadania, realizując w ten sposób rekonfigurację FPGA. Dynamiczna rekonfiguracja lokalna wymaga jedynie wygenerowania plików konfiguracyjnych dla niektórych funkcji logicznych, które różnią się między dwoma wymaganiami funkcjonalnymi, i załadowania ich do wyznaczonego obszaru rekonfigurowalnego w FPGA w celu rekonfiguracji.